หวัดดีปีหมู
ทั่วไป
วันนี้วันสุดท้ายแล้วของปี ต้นปีที่ผ่านมาก็สัญญาอะรัยกับตัวเองไว้หลายๆอย่าง ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ว่าเราก็ทำดีที่สุดแล้วนี่ ถามว่าพอจัยกับปีที่ผ่านมามั้ย มันแบบว่า เป็นปีที่เราม่ายมีความสุขกับ เรื่องของ " ความรัก " เลย และก็หลายๆอย่าง กิเลส ตัญหา ที่ยังคงมีอยู๋มันทำให้ชีวิตของเรา ยังย่ำอยู่ที่เดิม ซะงั้น เซงจริงโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ชีวิต
สุขภาพ ก็ม่ายค่อยสู้ดีเท่าไหร่ เพราะยังคงเจ็บโน่นเจ็บนี้ โดนรัยนิดรัยหน่อยก็เปงเรื่องไปหมดอย่าง เช่นไปช่วยชาวบ้านเกี่ยวข้าว แทนที่จะไปช่วยให้เค้าเสร็จไวขึ้นกบทำให้ช้าลงเพราะว่าเราเป็นผื่นไป ทั้งตัว เค้าต้องเสียเวลามาดูแลเราอีก แย่มักกกกเรานี่นะ
เอารถไปชน ไปคว่ำมาก็ประมาณ สองสามครั้ง มันเปงเรื่องเหนือธรรมชาติด้วยนะบางครั้ง แบบว่าอืมมมมนะ ม่ายอยากพูดเลย ( สิ่งเร้นลับ )แต่ก็บุญมาเยอะนะ ก็ ทำให้เราสบายจัยขึ้น มันเปงกุสโลบายอย่างหนึ่งนะการทำบุญ
งาน
หลังจบมาก็เข้าไปทำงานบอริสัด ของ เพ่หรั่งมันอะนะ เม่งเรื่องเวลานี่สำคัญมากและกรูก็แบบว่า เปงคนเอาแต่จัย แย่นะนิสัยแบบนี้ แต่ว่าเราก็ม่ายสนจัย ( แม่ด่าหลายครั้งแล้วนะเรื่องนี้แต่กูก็ยังทำ) กรูเลยออกจากบอสัดแม่งมึงเลย จากนั้นก็นอนตีพุงอยู่บ้านไปวันๆๆๆ เหงว่าชีวิตควรมีรัยดีก่านี้ กรูเลยมาที่ลำปาง มาทำงานพัฒนา ซึ่งเปงานที่เราชอบและมันอยู่ในตัวเราอยู่แล้ว ก็น่าจะทำได้ และมีความสุขกับมัน แต่ก็อย่างว่านะการทำงาน ชีวิตคนเราจะให้ราบรื่นไปเสียทั้งหมดก็คงม่ายใช่ ถ้างั้นคงไม่ใช่ คนแล้ว ก็มีสุขบ้าง เครียดบ้าง ทุกบ้างตามประสามันไปอะนะ แต่ว่าเรื่องเครียดนี่เกิดบ่อยหวะ แบบว่าพักหลังต้องพกยาติดตัวตลอด เพราะว่าประชุมบ่อย แล้วสมองมันม่ายทัน ปวดหัว แม่งมันทุกครั้ง พยายามใช้เพลงบำบัดนะ ก็ได้ผลระดับหนึ่งนะ แต่ว่ามันม่ายหายขาดเหมือนกินยา แต่ยามันเปงยานอกนะมันมีผลข้างเคียงนี่ว่าจะหาสมุนไพรมาติดตัวดูบ้าง ใช้ของเพ่ไทยเรานี่ดที่สุดแล้ว ทุกวันนี้กรูก็ทำหน้าที่ทำงานที่ โครงการฟื้นฟูทรัพยากรธรรมชาติลุ่มน้ำแม่สอย และองค์กรที่กรูตั้งขึ้นมาเอง เพื่อทำเรื่องของสารสนเทศที่แอบบมีชื่อเก่ๆๆ(สำหรับกรูนะ)ว่า WFF (Web For Free Project)ตำแหน่งอะเหรอ เยอะแยะตาแปะสิบคน เว่อไปปะ ก็เปง เว็บมาสะเตอร์ของ konlampang.org
หลังจบมาก็เข้าไปทำงานบอริสัด ของ เพ่หรั่งมันอะนะ เม่งเรื่องเวลานี่สำคัญมากและกรูก็แบบว่า เปงคนเอาแต่จัย แย่นะนิสัยแบบนี้ แต่ว่าเราก็ม่ายสนจัย ( แม่ด่าหลายครั้งแล้วนะเรื่องนี้แต่กูก็ยังทำ) กรูเลยออกจากบอสัดแม่งมึงเลย จากนั้นก็นอนตีพุงอยู่บ้านไปวันๆๆๆ เหงว่าชีวิตควรมีรัยดีก่านี้ กรูเลยมาที่ลำปาง มาทำงานพัฒนา ซึ่งเปงานที่เราชอบและมันอยู่ในตัวเราอยู่แล้ว ก็น่าจะทำได้ และมีความสุขกับมัน แต่ก็อย่างว่านะการทำงาน ชีวิตคนเราจะให้ราบรื่นไปเสียทั้งหมดก็คงม่ายใช่ ถ้างั้นคงไม่ใช่ คนแล้ว ก็มีสุขบ้าง เครียดบ้าง ทุกบ้างตามประสามันไปอะนะ แต่ว่าเรื่องเครียดนี่เกิดบ่อยหวะ แบบว่าพักหลังต้องพกยาติดตัวตลอด เพราะว่าประชุมบ่อย แล้วสมองมันม่ายทัน ปวดหัว แม่งมันทุกครั้ง พยายามใช้เพลงบำบัดนะ ก็ได้ผลระดับหนึ่งนะ แต่ว่ามันม่ายหายขาดเหมือนกินยา แต่ยามันเปงยานอกนะมันมีผลข้างเคียงนี่ว่าจะหาสมุนไพรมาติดตัวดูบ้าง ใช้ของเพ่ไทยเรานี่ดที่สุดแล้ว ทุกวันนี้กรูก็ทำหน้าที่ทำงานที่ โครงการฟื้นฟูทรัพยากรธรรมชาติลุ่มน้ำแม่สอย และองค์กรที่กรูตั้งขึ้นมาเอง เพื่อทำเรื่องของสารสนเทศที่แอบบมีชื่อเก่ๆๆ(สำหรับกรูนะ)ว่า WFF (Web For Free Project)ตำแหน่งอะเหรอ เยอะแยะตาแปะสิบคน เว่อไปปะ ก็เปง เว็บมาสะเตอร์ของ konlampang.org
http://www.konlampang.org/และก็หลายเว็บอะนะ แล้วก็เปงองค์กรพี่เลียงให้เครือข่ายภาคประชาชนแก้ไขปัญหายาเสพติด รวมถึงเปงเลขาของเครือข่าย จังหวัดด้วย หรูมั้ย ซะงั้นแหละ ปวดหัวเรื่องงานและเมข้เกียจแล้วกรูข้ามไปที่เรื่องไรดีนะ หัวจัยละกันเรื่อยๆๆๆๆสุขบ้าง ทุกบ้าง มีดีจัย เสียจัย ผิดหวัง สมหวัง คลเคล้ากันไป แต่กรูก็มีดวงจัยของกรูนะ
พอ
พอ
พอ
พอ
ขึ้นปีใหม่ดีกว่าสองคืนแล้วดิที่กรูออกไปปาตี้จนโดนแม่ด่า เมื่อไหร่กูจะเลิกเที่ยวซะที ถามตัวเองอยู่ทุกครั้ง แต่ก็ทำม่ายได้คืนนี้ตบท้ายอีกคืน ละกัน
ปีหน้า
ปีใหม่
ปีหมู
ปี ห้าศูน
ข้าขอสัญญาว่าจะเขียนบล๊อกทุกวัน ทุกวันจิงๆๆนะถ้ามีเวลา ( อิอิ )
เปงผู้ใหญ่ขึ้นขยันขึ้น ( ม่ายช่ายเที่ยวนะ )
แค่นี่คงพอมั้งเปงพ่อที่ดีของลูก ซะงั้น
ล้อเล่นพอแล้ว
หวัดดีปีใหม่คับผม
หัวมัน
